BoCycle

BoCycle

zaterdag 31 december 2011

Bocycle op filmset Katja Schuurman

Als (lig)fietser maak je altijd wat mee. Zo fietste ik vrijdag nietsvermoedend zomaar een filmset op bij Radio Kootwijk, waar opnames werden gemaakt voor de film "De club van lelijke kinderen". Katja Schuurman en Tooske Ragas spelen in deze film belangrijke rollen. Betekent dit een carrièrewending in Bocycles tot nu toe zo brave leven? Lees gauw verder....

Duurtraining => lage hartslag
Deze vrije week tussen Kerst en Nieuw wilde ik eindelijk weer eens een fietsprestatie van enige betekenis neerzetten. Vrijdag was het een mooie dag weer en besloot ik een deel van de door mij uitgekozen Tour de Haute Veluwe van het Benekomse "Comité ter Bevordering van Fietstochten en Boslopen" na te fietsen. Deze "Tour" wordt op 16 april voor de 16e keer gereden en kent afstanden van 75, 110 en 150km.

Na de ligfietsklassieker Lelystad-Enkhuizen-Lelystad heb ik nauwelijks meer gefietst. Deze tocht zag ik als een begin om de basisconditie weer enigszins op peil te brengen. Dat betekent hartslag tussen de 60% en 80% van het maximum (voor mij is dat tussen 115 en 150 bpm). Ik heb bijna 6 uur non stop doorgetrapt (behoudens circa een half uur stilstaan voor sanitaire stops en kleine reparaties). De gemiddelde snelheid was 21,18km/h. Geen prestatie om over naar huis te schrijven zou je zeggen, maar.... Het parcours bleek toch wat heuvelachtiger te zijn dan ik had ingeschat. En om een hellingkje van 2% te beklimmen, ga ik met een hartslag van 75% van het maximum (circa 100 Watt), niet veel sneller dan 14 km/h omhoog. En er zaten heel wat van dergelijke gemene stukken in deze "Tour". De tocht heet niet voor niets Tour de Haute Veluwe. Leuk om nog eens te fietsen als ik weer toe ben aan een zwaardere training.

Meer over trainingsschema's en hartslag volgt later op dit blog. Zie ook de eerdere berichten over dit onderwerp: "Eerste training van Rob Harmeling" en "6x Oude Holleweg bij Beek-Ubbergen"

Op de filmset bij Radio Kootwijk
Een mooi deel van de route was Radio Kootwijk, met zijn "zenderkathedraal" geheel opgetrokken uit gewapend beton. De Duitsers hebben aan het eind van de Tweede Wereldoorlog vergeefs geprobeerd het zendergebouw op te blazen; het gebouw van gewapend beton liep geen schade op. Het markante gebouw zou je mooi van lelijkheid kunnen noemen. Wellicht is het daarom gekozen als filmset voor de film "De club van lelijke kinderen". Ik fietste, al fotograferend met mijn mobiele telefoon, niets vermoedend langs "de kathedraal" en zag daar een complete filmset. Er werd juist afgeteld:"drie, twee, één: take zoveel". Helaas was het fotogeheugen van mijn toestel vol. Ook was ik na vier uur fietsen te suf om mij te realiseren dat dit niet zomaar een opname was van een lokale zender of zo. Ik ben dan ook doorgefietst zonder verder poolshoogte te nemen. Thuisgekomen bleek na enige research dat het de filmset van een Nederlandse topfilm betrof. En Katja Schuurman? Ik heb haar zelf niet waargenomen, maar misschien was zij er wel.

zaterdag 24 december 2011

Le Grand Ballon, mijn fietsdoel in 2012

Het doel van committed power 2012 is....Le Grand Ballon in de Vogezen.

Virtueel "Le Grand Ballon" beklimmen
Ook in 2012 gaat het Committed Power project weer door. De fietsers gaan "Le Grand Ballon", het hoogste punt (1424 meter) van de Vogezen, beklimmen. Via welke route is nog niet bekend. Op het kaartje in de rechter kolom van dit blog geeft het blauwe rondje met witte fiets aan waar deze Ballon zich bevindt. Ook heb ik drie routes uitgezet naar deze top. Je kunt de berg virtueel beklimmen door je muis naar dit fietsje te bewegen. Er verschijnen dan drie fietsjes die ieder één van de routes markeren. Klik op één van de fietsjes en er verschijnt een scherm waarin je "Les Grand Ballon" alvast virtueel kunt beklimmen.

"Le Grand Ballon`?"
De beklimming "Le Grand Ballon" lijkt aanzienlijk minder zwaar dan de "Col de Joux Plane" die ik met 130 collega's in september 2011 beklommen heb. Toch is deze Ballon zeven keer in de Tour de France opgenomen. Hieronder enkele gegevens:

Bovenop "Le Grand Ballon" staan twee zendmasten en een radar. Ondanks deze objecten is het uitzicht in de Vogezen naar verluidt adembenemend. Kortom geen enkel excuus meer om niet mee te doen met Committed Power 2012. Ik heb mij al aangemeld. En ook in 2012 kun je mijn verrichtingen weer volgen via dit blog.

Oorlogsverleden
In de Vogezen is menigmaal heftig gestreden. Op 18 november 1918 waren de Vogezen weer geheel Frans grondgebied, nadat een groot deel van deze streek 47 jaar in handen van de Duitsers was geweest. Iets onder die 1424 meter hoge top herinnert een monument aan "les Diables Blues", het bataljon Vogezenjagers dat de Grand Ballon de hele Eerste Wereldoorlog in Franse handen wist te houden.

Klimgeiten
Op de website van Klimgeiten vind je nog veel meer informatie over "Le Grand Ballon".

zondag 18 december 2011

Mijn uitdaging voor 2012

Mijn fietsuitdaging voor 2012 is...

Op 21 december worden de einddoelen van Committed Power bekend gemaakt. Zou het weer zo'n Alpe-d'Huez-achtige klim worden, of een rondje IJsselmeer? Binnenkort kun je op dit blog lezen wat mijn fietsuitdaging voor 2012 zal zijn.

Committed Power 
In 2007 startte mijn werkgever Committed Power, een initiatief om medewerkers te stimuleren meer te sporten en te bewegen. Met een intensief trainingsprogramma worden de deelnemers klaargestoomd voor het einddoel. Er zijn vier programma’s waarvoor men zich kan inschrijven: hardlopen, wielrennen, schaatsen of nordic walking. Voor de wielrenners was het einddoel in 2011 de beklimming van de Col de Joux Plane. Het sportprogramma was razend populair: er deden zo’n zeshonderd sporters mee, waarvan 150 wielrenners.

zondag 4 december 2011

Hartslagexperiment

Vandaag had ik eigenlijk met de ligfietstocht van LOL Zutphen mee willen rijden, maar de plicht van mijn andere hobby (bridgen) riep mij naar het bridgehonk. Ik heb op deze zondag met prima fietsweer daarom het nuttige met het aangename verenigd: op mijn raceligfiets naar de bridgeclub en na gedane arbeid met een leuk ommetje via Wageningen weer naar huis. En onderweg heb ik een belangwekkend experiment uitgevoerd...

Op de Bridgeclub moest ik de Sinterklaasdrive die op 5 december wordt gespeeld, voorbereiden. Daarna ben ik via Wolfheze naar Wageningen gefietst. De hele fietstocht was slechts 32 km lang, maar wel mooi. Voorbij pannenkoekenrestaurant "de Panoramahoeve" kom je door een prachtig stuk bos.
Op de dijk langs de Neder Rijn heb ik nog een interessant hartslagexperiment uitgevoerd. Doel was om vast te stellen of de volgende stelling empirisch kon worden gestaafd: In liggende positie is je maximale hartslag lager dan zittend. Deze bewering vernam ik in de kleedruimte van het sportcentrum waar ik elke donderdag de conditie op peil probeer te houden door middel van spinning (zie mijn mijn blogbericht "Hartslagrecord").

Hartslagexperiment
Vanmiddag heb ik ligfietsend circa 1 minuut een hartslag van 190 bpm volgehouden (heel kort wees de hartslagmeter zelfs 191 aan). Op de sportschool afgelopen donderdag heb ik staand op de pedalen zo'n anderhalve minuut met een hartslag van 199 bpm gespind (en een korte piek van 200). Deze waarnemingen lijken dus de stelling te onderbouwen dat rechtop de maximale hartslag circa 5% hoger is dan liggend.


Maar wat is de verklaring?
Wat zou nu de verklaring voor dit fenomeen kunnen zijn? Ik heb wel eens gelezen dat in liggende positie de hartkamers zich beter vullen en dat per hartslag er een grotere hoeveelheid bloed wordt rondgepompt. Zittend (rechtop) moet het bloed helemaal uit je benen meer dan een meter omhoog worden gepomd, waardoor de hartkamers zich minder goed vullen. Deze redenering zou kunnen verklaren dat je liggend met een lagere hartslag dezelfde prestatie kunt leveren als zittend (rechtop). Maar de lagere maximale hartslag in liggende positie is daarmee nog niet verklaard. Ik ben benieuwd naar de kennis van andere sporters over deze buitengewoon intrigerende materie. Discussie geopend....

vrijdag 2 december 2011

Harm Siezen krijgt slappe lach over zadelpijn

Vorige week hoorde ik op de radio een arts vertellen over behoorlijk ernstige klachten van wielrenners en wielrensters over hun genitaliën. Waarom doen zij dit zichzelf aan, terwijl de oplossing binnen ieders handbereik ligt? En aan het eind van dit blogbericht een doorklik naar een jolig journaalfragment over dit pijnlijke onderwerp...

Even een opsomming van aandoeningen en klachten die vaak verborgen gaan achter het onschuldig klinkende "zadelpijn" en die worden veroorzaakt doordat het lichaamsgewicht door een minuscuul zadeloppervlak van zo'n 150 cm2 (bron: www.fietsica.be) moet worden gedragen:

Mannenongemakken:
  • 61% heeft wel eens last van een doof gevoel in de genitaliën.
  • 24% heeft wel eens last van erectiestoornissen of zelfs impotentie.
  • De zitbotjes kunnen het zwaar te verduren krijgen.
  • Veel wielrenners krijgen last van een zogenaamde derde bal. Dit is een verzamelnaam voor onder andere de volgende aandoeningen: talgkliercysten, zweetkliercysten, steenpuisten (furunkels), negenoog (karbonkels), fibreuze hypodermatitis.
  • Bloed in de urine.
  • Daarnaast komen lage rugklachten, dove handen en pijnlijke polsen veel voor.

Vrouwenongemakken:
  • Net als mannen kunnen vrouwen last krijgen van verstopte haarzakjes die pukkels en soms zelfs abcessen kunnen veroorzaken.
  • Daarnaast kunnen de schaamlippen door het lange zitten overbelast raken en aanvoelen alsof ze gekneusd zijn.
  • Ook je zitbotjes kunnen het zwaar te verduren krijgen.
  • Doordat bij vrouwen de plasbuis zich niet zo diep in het lichaam bevindt kunnen zij na een lange fietstocht ook nog wel eens pijn hebben met plassen.
  • En bovendien gaan ook wielrensters vaak gebukt onder lage rugklachten, dove handen en pijnlijke polsen.

Waarom eigenlijk?
Beste bukfietsende wielrenners/-sters, deze "ongemakken" zijn helemaal niet nodig; je hoeft dit jezelf helemaal niet aan te doen, terwijl je toch je sport kunt blijven beoefenen. Probeer eens een ligfiets. Ligfietsen heeft alleen maar voordelen (en vooroordelen overigens) ten opzichte van bukfietsen, te weten:
  • Met dezelfde inspanning ga je veel sneller.
  • Geen lichamelijke klachten in de schaamstreek.
  • Je rug wordt helemaal ondersteund door de zitschaal; geen rugklachten meer.
  • Blessures ten gevolge van vallen zijn minder ernstig (je bevindt je dichter bij de grond en je kunt niet over het stuur duiken).
  • Dove handen en pijnlijke polsen komen niet voor.

Meer informatie op de website van de Nederlandse Vereniging voor Human Powered Vehicles. En klik hier voor een Youtube-filmpje van het tienuurjournaal uit 1991 waarin Harm Siezen de slappe lach krijgt tijdens het presenteren van een bericht over zadelpijn.

dinsdag 29 november 2011

Bocycles artikel Ligfiets& nu on line

Het artikel over mijn beklimming van de Col de Joux Plane dat in nummer 5 van het tijdschrift Ligfiets& is gepubliceerd, is nu on line te lezen...

Je kunt het artikel nu downloaden door op de afbeelding te klikken (met toestemming van de redactie van Ligfiets&, het tijdschrift van de Nederlandse Ligfietsvereniging*). En... breng ook eens een bezoekje aan de website van deze actieve ligfietsclub en wordt lid.
*) De officiële naam van de Nederlandse Ligfietsvereniging is: Nederlandse Vereniging van Human Powered Vehicles (NVHPV).

Zie ook mijn blogbericht over de beklimming van de Col de Joux Plane.

zondag 27 november 2011

Hartslagrecord

Tijdens het spinnen afgelopen donderdag 23 november heb ik mijn hartslagrecord gebroken...

De hartslagmeter wees bij de laatste oefening, onder opzwepende muziek, een hartslag van 196 bpm aan. Het was niet zo maar een piekje; ik hield deze hartslag circa één minuut vol. Ik heb al eens gelezen dat je rechtop een hogere hartslag moet hebben om dezelfde prestatie te leveren als in liggende houding. Maar trainer Math beweerde dat je rechtop ook een hogere maximale hartslag hebt dan in liggende positie.

Garmin Edge 800 of Etrex?

Vrijdag heb ik mij bij Waypoint laten voorlichten over de Garmin Edge 800, dè trainingscomputer en navigator voor op het fietsstuur. Lees verder waarom ik mijn huidige Garmin Etrex niet inruil voor de Egde 800...

Heel kort zal ik de twee hoofdfuncties van de Garmin Edge 800 hieronder beschrijven, t.w.:
  • Trainingscoach
  • Navigator (tomtom)
Een uitgebreidere beschrijving vind je op de website van Waypoint; de gebruikershandleiding staat hier.

Trainingscoach
Je kunt in de Garmin Edge 800 trainingsschema's invoeren. Bijvoorbeeld:
  • 30 min hartslag 60%/70% cadans 80/95
  • 20 min hartslag 70%/80% cadans 80/95
  • 10 min hartslag 80%/90% cadans 60/90
  • 30 min hartslag 60%/70% cadans 80/95
De Garmin waarschuwt je met een geluidssignaal als bijvoorbeeld de hartslag te laag is en je naar een andere trainingszone moet gaan. Hij registreert ook alle trainingsgegevens (hartslag, snelheid, stijg-/daalpercentage en nog veel meer), die je op internet met Garmin connect kunt evalueren en met andere leden van Garmin connect kunt delen. Zo kun je ook virtueel met andere leden trainen door hun trainingsgegevens te downloaden in je Garmin Edge 800.


Navigator
De Garmin Edge 800 is een autorouterende navigator. Dat betekent kortweg dat hij net als tomtom werkt. Dus je typt een adres of waypoint in waar je naar toe wilt fietsen en de Garmin berekent de weg die het beste aan het gekozen profiel voldoet. Fiets je verkeerd, dan berekent Garmin een nieuwe route vanaf het punt waar je je dan bevindt. Je moet dan wel een autorouterende kaart in je Garmin hebben geladen, zoals de OnRoute fietskaart.

Daarnaast kun je ook tracks downloaden. Het verschil tussen een door Garmin berekende route en een track is dat een track "vast" is. Een track is als een met viltstift getekende weg op een kaart. Je kunt hem via het scherm van je Garmin nafietsen, maar als je verkeerd fietst, moet je zelf de weg terug naar het track zien te vinden. Een belangrijk hulpmiddel daarbij is in mijn Garmin Etrex het koersalarm. Als ik van het track afraak (bijvoorbeeld omdat ik een afslag heb gemist) dan geeft de Garmin Etrex een geluidssignaal en een melding op het scherm. Helaas kent de Garmin Edge 800 deze nuttige functie niet. Klik hier om meer te lezen over dit handige koersalarm.

Waarom geen Garmin Edge 800?
Het ontbreken van het koersalarm is voor mij de doorslaggevende reden om mijn Garmin Etrex NIET in te ruilen voor de Garmin Edge 800. Heel vaak fiets ik tracks na die ik op Internet heb gevonden en in mijn Garmin Etrex download. Zo heb ik o.a. de Amstel Gold Race nagefietst en de Jan Janssen classic. En daarbij heeft het koersalarm mij menigmaal behoed voor verkeerd fietsen.

Daarnaast heeft de Garmin Edge 800 een accu die na circa 10 uur leeg is. Als je hem meeneemt op fietsvakantie met je koepeltentje, heb je dus wel elke dag een kampeerplaats nodig met elektriciteit om dat ding op te laden. De Garmin Etrex wordt gevoed door twee penlites die je in iedere (camping)winkel kunt kopen.

En last but not least kent de Garmin Edge 800 ook geen "gevarenzonealarm"; reuze handig als je een kruising van tracks nadert waar je even extra op moet letten.

De drie nadelen die de Edge heeft t.o.v. mijn Etrex zijn wellicht kleine punten, maar voor mij wel van doorslaggevend belang. Ik gebruik mijn Garmin dan ook voornamelijk als navigator; vind je de trainingscoach van de Garmin Etrex 800 het belangrijkst dan is dit apparaat vast een prima keus.

zondag 20 november 2011

Reacties op de rekenweetjes

Leuk dat er zo veelvuldig is gereageerd op het vorige blogbericht. Dat bericht handelde over het verschil in snelheid tussen rechtopfiets, racefiets, open ligfiets en velomobiel. Hieronder Bocycles een reacties....

In de eerste plaats plezier en comfort
Allereerst zij vermeld dat veel respondenten meldden dat hun keuze voor de velomobiel vooral is ingegeven door fietsplezier en comfort (lekker droog en warm) en dat die supersonische snelheid pas op de tweede plaats komt. En daar hebben zij groot gelijk in; ligfietsen is gewoon leuk.

Hoelang moet de helling zijn?
Wim vroeg zich af hoelang die helling van 2% moet zijn om met een velomobiel zonder trappen een snelheid van 62,4 km/h te halen. Als je de luchtweerstand zou verwaarlozen zou je na 2 minuten en een afstand van 1 km de snelheid van 62,4 km/h bereiken. Maar de luchtweerstand is niet te verwaarlozen. Integendeel de luchtweerstand wordt groter naarmate de snelheid toeneemt. Bij 62,4 km/h is de luchtweerstand even groot als de voortstuwende zwaartekracht minus de rolweerstand. In de grafiek hieronder is te zien dat je deze snelheid nooit haalt zonder bij te trappen, maar je benadert hem wel steeds meer naarmate de afdaling langer duurt; na 5 minuten en 4 kilometer fiets je al 61 km/h.

Cijfers te optimistisch?
Theo vermoedt dat de cijfers te optimistisch zijn en noemt een aantal mogelijke oorzaken. Hieronder de cijfers die ik in de berekeningen heb gebruikt (de velomobielcijfers zijn gebaseerd op een Quest):

Ik heb dus rekening gehouden met de grotere rolweerstand van een driewieler t.o.v. een tweewieler. Optrekken en afremmen heb ik niet meegerekend; het gaat om de eindsituatie waarin de gegeven snelheid is bereikt.

Praktijk versus theorie
Casper zei dat zijn praktijkervaring niet overeenstemt met deze theoretische weetjes; hij fietst met gemak 30 km/h op een racefiets, maar houdt 40 km/h in de Quest niet lang vol. Wim, Theo en Gerrit hadden soortgelijke ervaringen. Het verklaren van verschil tussen theorie en praktijk is vaak weerbarstig. Ter illustratie heb ik een praktijktest van TestKees van de Fietsersbond vergeleken met de theorie. De praktijkmetingen van TestKees zijn in de blauwe pijlen weergegeven. Bocycles rekenprogramma is weergegeven op de gele post-its. Als windsnelheid heb ik 3 km/h (1 Beaufort) gebruikt. Ik waag mij niet aan een verklaring van de verschillen.

zaterdag 19 november 2011

Reacties op de rekenweetjes

Leuk dat er zo veelvuldig is gereageerd op het vorige blogbericht. Dat bericht handelde over het verschil in snelheid tussen rechtopfiets, racefiets, open ligfiets en velomobiel. Binnenkort verschijnt hier een blogbericht met Bocycles reacties....

donderdag 17 november 2011

Wist je dat.....

Vandaag enkele interessante weetjes over de snelheid van velomobielen, open ligfietsen, bukfiesten en rechtopfietsen...

Vlakke weg
  • Een rechtopfietser die 20 km/h fietst, zou op een racefiets (in de beugels) met hetzelfde vermogen 25,1 km/h rijden.
  • Op een ligfiets zou hij 28,7 km/h fietsen en in een velomobiel 38,2 km/h.


Tegenwind
  • Met tegenwind van 4 Beaufort fietst deze rechtopfietser 16,3 km/h.
  • Zijn racefietscollega fietst dan 21,1 km/h
  • De ligfietser heeft een snelheid van 24,8 en de velomobilist 34,9 km/h .


Heuvel af
  • Met een racefiets ga je zonder te trappen met 25,2 km/h een heuvel van 2% af.
  • Met een ligfiets ga je dan met 31,7 km/h naar beneden.
  • Met een velomobiel is dat 62,4 km/h en met een rechtopfiets slechts 18,4 km/h.

Hoe weet ik dat.....

Al deze weetjes kun je zelf uitrekenen met Bocycles rekenprogramma (versie Simpel). Klik op het ikoontje aan de rechterkant van dit blog onder het fietslog om dit rekenprogramma te starten.

woensdag 16 november 2011

Klimartikel in tijdschrift Ligfiets&

In het voortreffelijke tijdschrift Ligfiets& van de Nederlandse Vereniging van Human Power Vehicles (de NVHPV) las ik een interessant artikel over een ligfietser die met 130 bukfietsende collega's de Col de Joux Plane in de Franse Alpen heeft beklommen...

Dat tijdschrift Ligfiets& is al genoeg reden om lid te worden van de NVHPV. 't Verschijnt 6x per jaar en lidmaatschap kost maar € 21,50 per jaar.

zondag 13 november 2011

Volg mijn blog per e-mail

Je kunt mijn blogberichten nu ook per e-mail ontvangen...

Vul daartoe in het rechterdeel van dit blog je e-mailadres in en klik op "Submit". Volg daarna de aanwijzingen op "et voilà".... mijn blogberichten worden je dan automatisch per e-mail verstuurd.

32 km bij 4° C met 29,39 km/h

Zondag per ligfiets op familiebezoek in Tiel geweest. Het was met 4° C best afzien...

Tja beste bloggers, er was voor vandaag stralende zon en 13° C voorspeld. Ideaal weer dus om de bezoekjes aan een neef die net vader geworden was en een jarige nicht, beiden woonachtig in Tiel, per ligfiets af te leggen. Nou de weersvoorspellers bleken er flink naast te zitten. Het was met 4° C in de mist echt afzien. Gelukkig had ik een goede fietsuitrusting: thermoshirt, fietsshirt, windjack, been- en armstukken en fietshandschoenen.

En... de prachtige natuur en het dorpje met de bijzondere naam "Pottum" maakten dit afzien alleszins de moeite waard. Goed voor 32 kilometers op mijn fietslog. De gemiddelde snelheid was 29,39 km/h.

zaterdag 12 november 2011

Bocycle gaat spinnen

Donderdag heb ik voor het eerst van mijn leven gespind. Na afloop kreeg ik applaus. Lees wat mij is overkomen...

Wie denkt dat spinnen een onschuldige creatieve bezigheid is met schapenwol en een spinnenwiel moet dit blog toch wel even goed verder bestuderen. Spinnen is een intensieve intervaltraining, waarbij de hartslag hoog oploopt. Op een soort hometrainer wordt je onder leiding van een trainer in een uur tijd bij een opzwepende soort housemuziek gebracht tot ongekende sportieve prestaties, die je in je eentje, gelegen op een ligfiets niet snel zal bereiken.

Met twee collega's onderging ik deze marteling die een uur duurde. Na afloop was ik helemaal stuk; nu weet ik wat het snot voor de ogen fietsen is. Ook kreeg ik een applaus van de trainer en mijn collega's, omdat ik het als debutant helemaal tot het einde had volgehouden. Meestal haken nieuwelingen voor het einde af.

Ik vond het toch een fantastische ervaring; in dit ene uur tijd heb ik meer gepresteerd dan in menig trainingtocht.

maandag 7 november 2011

Liggend Arnhem vliegt uit de bocht

In het vorige blogbericht meldde ik al over het enerverende ligfietsuitstapje met ligfietsclub "Liggend Arnhem". Lees gauw verder wat deze enthousiaste ligfietsers allemaal is overkomen...

's Zondagochtends vertrok ik om kwart over tien met mijn ligfiets naar verzamelpunt Eusebiuskerk Arnhem. Onderweg wilde ik nog wat foto's maken van één der mooiste plekjes van Nederland: De Fonteinallee bij kasteel Doorwerth.

Na de fotoshoot arriveerde ik klokslag elf bij de Eusebius, waar al snel de andere liggers arriveerden. Er was slechts een korte vergadering nodig om te beslissen dat wij richting Dieren zouden afreizen en daarna richting Carolinahoeve voor de traditionele koffie met appelgebak (of zouden we in dit pannenkoekenwalhalla de verleiding voor zo'n goudbruine met stroop belegde lekkernij uit grootmoeders tijd niet kunnen weerstaan?). Één der deelnemers had deze route thuis degelijk voorbereid en in zijn GPS-navigator op het stuur geladen.

De drie velomobielen (bananen) en 2 open ligfietsen vertrokken dan ook spoorslags richting Looveer, de pont bij Huissen. Na zo'n 30 km klonk er luid uit de achterhoede "lekke band". Christian had deze op zijn witte Quest al snel gerepareerd. Maar die lekke band was nog slechts een onschuldig Roodkapje in vergelijking met wat ons nog stond te wachten.


Op de pont die ons bij Dieren over de IJssel zette, lukte het mij niet met mijn Fujin weg te fietsen; ik had verzuimd naar een licht verzet terug te schakelen toen ik de pont op reed. In het zwaarste verzet de stijle veerstoep oprijden lukte zelfs deze afgetrainde Joux Plane beklimmer niet. Gevolg was dat een witte Quest mij aantikte. Arme Christian eerst een lekke band en nu een kras erbij op zijn mooie witte banaan.

In de Carolinahoeve was het razend druk; zelfs het buitenterras werd ondanks de temperatuur van 11 graden Celsius volop gebruikt. De velomobielen hadden veel belangstelling van de bezoekers". "Zit er een motor in?", vroeg een elfjarig jongetje. Ik antwoordde hem:"Volgens mij wel want hij rijdt zo snel". Daarna ging ik gauw naar binnen om een tafel te confisceren en dat lukte zowaar. Wij waren vast voornemens de calorieën met een pannenkoekje weer op peil te brengen, maar helaas.... De serveerder waarschuwde ons dat levertijd van pannenkoeken een half uur bedroeg. Dan toch maar 5x koffie met appelgebak besteld.

Op de terugweg naar Arnhem richting Rozendaalse Veld was het fietspad onder dorre bladeren bedolven. Daardoor zag de onfortuinlijke Dick niet dat hij het geasfalteerde deel van het fietspad afreed en kletterde hij op de grond. Geschrokken stopten zijn vier ligfietsgenoten direct en snelden hem te hulp. Maar Dick stond alweer overeind, veegde zijn kleren af, verboog nog iets aan zijn ligfiets en racete ons vooruit. Hij had er naar eigen zeggen slechts een schrammetje aan overgehouden.

Vlak voordat het ligfietsgezelschap vanaf de "Lange Juffer" de "Imboschweg" op wilde draaien, werd duidelijk dat zij nog slechts met zijn vieren waren. Onmiddellijk werd een zoek-/reddingsexpeditie gestart. Twee stoere mannen reden de weg terug op zoek naar Darwin met zijn velomobiel. Al snel zagen zij een velomobiel op zijn kant liggen. Hij was in een bocht van de weg geraakt. De schade werd opgenomen. De stuurstangen van het rechtervoorwiel waren helemaal kromgebogen. Sturen en rijden was niet meer mogelijk. Maar hoe krijg je zo'n velomobiel uit het bos 5 kilometer verwijderd van de dichtsbijzijnde plek waar een auto kan komen? En op een locatie waar de mobiele telelefoon geen bereik heeft? Wij besloten om toch maar te proberen of die kromme stuurstangen met de hand enigszins konden worden rechtgebogen. Twee man hielden de velomobiel op zijn plek en Darwin trok als een ware Jan Wagenaar (Sterkste man van Nederland 2011) die stangen weer in model. Zo konden wij de deze tocht toch nog gevijfelijk voortzetten.

Op de Apeldoornseweg langs de A50 ging ieder weer zijns weegs huiswaarts. Een mooie en gezellige fietstocht, maar wel knap enerverend.....