BoCycle
woensdag 29 juni 2011
Uitgebreide fotoreportage van Cycle Vision zondag
Op Flickr kun je een uitgebreide fotoreportage vinden van de Cycle Vision op zondag 26 juni...
maandag 27 juni 2011
Bocycle racet op Cycle Vision
Op zondag zijn wij (mijn ega en ik) naar de Cycle Vision geweest. Het hele weekend had men FlevOnice afgehuurd voor dit grootste jaarlijkse ligfietsevenement in Nederland. Ik had mij ingeschreven voor twee races. Lees hoe ik het er heb afgebracht....
Lekke band
De dag begon al goed met een lekke band. Ik was vroeg opgestaan om op tijd (om 09:30) bij de start voor de "snelste ronde" te verschijnen. Gauw de band geplakt en met een half uur vertraging vertrokken.
08:45 arriveerden wij op FlevOnice. Een prachtige locatie met een mooie, bochtige baan en een uitstekende bar met restaurant. Na aanmelding bij de wedstrijdleiding kreeg ik een transponder. Die moest onder de fiets gemonteerd worden om automatisch de rondetijden te registreren.
Snelste ronde
De snelste ronde is een wedstrijd waarbij de deelnemers zo snel mogelijk een ronde over het parcours (3.674km lang) moeten fietsen. De start is individueel. Mijn rondetijd was 5:56.2 met een gemiddelde snelheid van 37,1km/h. Niet echt een tijd om over naar huis te bloggen, want het leverde mij een 35ste plaats op (van de 44 deelnemers). Ik had nog wel 1 seconde sneller kunnen zijn, als ik niet 100m voor de finish was gestopt met trappen. Mij was verteld dat ik bij de naast de baan geparkeerde witte duo-Quest (even voor de niet-ligfietsers, dat is zo'n banaan, maar dan voor twee personen) kon stoppen. Ik had een andere witte Quest aangezien voor de finishlocatie. Jammer, maar niet getreurd, het echte werk zou 's middags plaatsvinden "de drie-uursrace" (gedurende drie uur achter elkaar zo veel mogelijk rondes ligfietsen). Tot die tijd had ik mooi gelegenheid om van alles te bekijken en uit te proberen.
Probeercircuit
Als eerste heb ik een Jouta trike (een driewieler) uitgeprobeerd. Een mooie fiets, die stuurt met de achterwielen. Ideaal wanneer je wat minder vast ter been bent. Ik heb al diverse trikers ontmoet die bijvoorbeeld na een herseninfarct op de trike zijn overgestapt. Ik houd het voorlopig nog maar even bij mijn Challenge Fujin Super Light.
Heel bijzonder was ook de spectaculaire STAFIETS. Deze Runbiker is niet gemaakt voor het gemak, maar juist om alle spieren in je lijf te trainen. Ik stond even te ver achterover en viel direct op mijn achterste. Het vraagt toch wel wat training deze fiets.
Tenslotte heb ik ook nog een hoge Baron geprobeerd, niet zo mooi als mijn Fujin, maar wel een comfortabele hoge ligfiets. En, ik heb mooie thermoshirts gescoord voor € 7,50 per stuk. Daarna nog naar een heel humoristische lezing geweest van een ligfietser die in zijn uppie een maand door Frankrijk had geligfietst. Hij had hele goede praktische tips.
Er was ook nog volop gelegenheid voor het maken van een gezellig praatje.
De 3 uursrace
Maar daarna brak het uur der waarheid aan; de start van de drie-uursrace. Gezien het grote aantal deelnemers werd niet gekozen voor een massastart, maar voor een zogenaamde rollende start. Daarbij wordt 2 km voor de startlijn gestart achter een start-Quest. Deze voert de snelheid langzaam op totdat vanaf de startlijn iedereen zijn eigen tempo kan gaan rijden.
Ik dacht aanvankelijk aan te haken bij Yvonne (die ik eerder gesproken had), maar na een rondje van 36km/h bleek dit toch iets te snel. Ik heb nog wat andere "aanhaken" geprobeerd, maar het bleek toch het rustigst om in mijn eigen tempo te rijden. Ik had besloten mij aan twee adviezen te houden:
1) In het begin van de race moet je niet te snel gaan (tip van Yvonne)
2) Let op de ademhaling (zie tip van Johan in een vorig blogbericht)
Concreet betekende dit een hartslag aanhouden tussen de 140 en 150 bpm. Na twee uur begon mijn linker voetzool veel pijn te doen. Ook voelde ik pijn in mijn linkerbil. Zou ik het nog een uur zo uithouden? Ik besloot gewoon door te fietsen, goed te drinken en goed te eten (ik had mijn heuptas vol met sultana's gestouwd).
Toen ik nog een kwartier te fietsen had besloot ik het tempo op te voeren. Ik had nog wel wat kracht over en ging met een hartslag van 180bpm en 36km/h over de baan. Toen ik na 2:59:30 (dus nog 30 sec te gaan) over de start-/finishlijn reed hoorde ik dat ik nog een hele ronde moest fietsen. Dat was wel even een tegenvaller.
Nadat ik was afgevlagd liet ik mij in een stoel vallen. Ik kon amper lopen vanwege die pijnlijke voetzool. Ik vind het toch wel slordig dat die speciaal voor dit doel gemaakte racefietsschoenen (merk Specialized) zo'n waardeloze zool hebben. Maar misschien is het ook een kwestie van wennen/trainen. Volgens de racefietsspeciaalzaak in Arnhem was ik de eerste klant die deze klachten had.
Transponder zoek
Toen ik weer een beetje op de been was wilde ik mijn transponder naar de wedstrijdleiding brengen. Tot mijn grote schrik was mijn transponder verdwenen. Zou me dat € 100 borg gaan kosten? Maar nog erger, had ik nu dat hele stuk voor "Jan Doedel" gefietst en zou ik niet in de uitslagen voorkomen? Gauw vroeg ik de wedstrijdleiding of transponder nummer 115 (mijn startnummer) misschien ergens gevonden was. Onderwijl stapte ik op mijn ligfiest om het parcours af te fietsen in de hoop ergens mijn transponder te vinden. Al snel rinkelde mijn mobieltje en werd mij gemeld dat de transponder terecht was. De wedstrijdleiding had die, toen ze mijn fiets zagen liggen erafgeknipt.
Uitslag
De uitslag was daarna snel bekend. Ik ben in het overall klassement op de 60ste plaats geëindigd van de 80 deelnemers. Van de senioren was ik 14de van de 19. En vergeleken met de andere open ligfietsers was ik 25ste van de 39. Kortom hoe je ook telt ik ben ergens in het derde kwartiel geëindigd. Ik ben niet ontevreden met het resultaat. En chapeau voor de uitstekende organisatie van deze Cycle Vision.
Lekke band
De dag begon al goed met een lekke band. Ik was vroeg opgestaan om op tijd (om 09:30) bij de start voor de "snelste ronde" te verschijnen. Gauw de band geplakt en met een half uur vertraging vertrokken.
08:45 arriveerden wij op FlevOnice. Een prachtige locatie met een mooie, bochtige baan en een uitstekende bar met restaurant. Na aanmelding bij de wedstrijdleiding kreeg ik een transponder. Die moest onder de fiets gemonteerd worden om automatisch de rondetijden te registreren.
Snelste ronde
De snelste ronde is een wedstrijd waarbij de deelnemers zo snel mogelijk een ronde over het parcours (3.674km lang) moeten fietsen. De start is individueel. Mijn rondetijd was 5:56.2 met een gemiddelde snelheid van 37,1km/h. Niet echt een tijd om over naar huis te bloggen, want het leverde mij een 35ste plaats op (van de 44 deelnemers). Ik had nog wel 1 seconde sneller kunnen zijn, als ik niet 100m voor de finish was gestopt met trappen. Mij was verteld dat ik bij de naast de baan geparkeerde witte duo-Quest (even voor de niet-ligfietsers, dat is zo'n banaan, maar dan voor twee personen) kon stoppen. Ik had een andere witte Quest aangezien voor de finishlocatie. Jammer, maar niet getreurd, het echte werk zou 's middags plaatsvinden "de drie-uursrace" (gedurende drie uur achter elkaar zo veel mogelijk rondes ligfietsen). Tot die tijd had ik mooi gelegenheid om van alles te bekijken en uit te proberen.
Probeercircuit
Als eerste heb ik een Jouta trike (een driewieler) uitgeprobeerd. Een mooie fiets, die stuurt met de achterwielen. Ideaal wanneer je wat minder vast ter been bent. Ik heb al diverse trikers ontmoet die bijvoorbeeld na een herseninfarct op de trike zijn overgestapt. Ik houd het voorlopig nog maar even bij mijn Challenge Fujin Super Light.
Heel bijzonder was ook de spectaculaire STAFIETS. Deze Runbiker is niet gemaakt voor het gemak, maar juist om alle spieren in je lijf te trainen. Ik stond even te ver achterover en viel direct op mijn achterste. Het vraagt toch wel wat training deze fiets.
Tenslotte heb ik ook nog een hoge Baron geprobeerd, niet zo mooi als mijn Fujin, maar wel een comfortabele hoge ligfiets. En, ik heb mooie thermoshirts gescoord voor € 7,50 per stuk. Daarna nog naar een heel humoristische lezing geweest van een ligfietser die in zijn uppie een maand door Frankrijk had geligfietst. Hij had hele goede praktische tips.
Er was ook nog volop gelegenheid voor het maken van een gezellig praatje.
De 3 uursrace
Maar daarna brak het uur der waarheid aan; de start van de drie-uursrace. Gezien het grote aantal deelnemers werd niet gekozen voor een massastart, maar voor een zogenaamde rollende start. Daarbij wordt 2 km voor de startlijn gestart achter een start-Quest. Deze voert de snelheid langzaam op totdat vanaf de startlijn iedereen zijn eigen tempo kan gaan rijden.
Ik dacht aanvankelijk aan te haken bij Yvonne (die ik eerder gesproken had), maar na een rondje van 36km/h bleek dit toch iets te snel. Ik heb nog wat andere "aanhaken" geprobeerd, maar het bleek toch het rustigst om in mijn eigen tempo te rijden. Ik had besloten mij aan twee adviezen te houden:
1) In het begin van de race moet je niet te snel gaan (tip van Yvonne)
2) Let op de ademhaling (zie tip van Johan in een vorig blogbericht)
Concreet betekende dit een hartslag aanhouden tussen de 140 en 150 bpm. Na twee uur begon mijn linker voetzool veel pijn te doen. Ook voelde ik pijn in mijn linkerbil. Zou ik het nog een uur zo uithouden? Ik besloot gewoon door te fietsen, goed te drinken en goed te eten (ik had mijn heuptas vol met sultana's gestouwd).
Toen ik nog een kwartier te fietsen had besloot ik het tempo op te voeren. Ik had nog wel wat kracht over en ging met een hartslag van 180bpm en 36km/h over de baan. Toen ik na 2:59:30 (dus nog 30 sec te gaan) over de start-/finishlijn reed hoorde ik dat ik nog een hele ronde moest fietsen. Dat was wel even een tegenvaller.
Nadat ik was afgevlagd liet ik mij in een stoel vallen. Ik kon amper lopen vanwege die pijnlijke voetzool. Ik vind het toch wel slordig dat die speciaal voor dit doel gemaakte racefietsschoenen (merk Specialized) zo'n waardeloze zool hebben. Maar misschien is het ook een kwestie van wennen/trainen. Volgens de racefietsspeciaalzaak in Arnhem was ik de eerste klant die deze klachten had.
Transponder zoek
Toen ik weer een beetje op de been was wilde ik mijn transponder naar de wedstrijdleiding brengen. Tot mijn grote schrik was mijn transponder verdwenen. Zou me dat € 100 borg gaan kosten? Maar nog erger, had ik nu dat hele stuk voor "Jan Doedel" gefietst en zou ik niet in de uitslagen voorkomen? Gauw vroeg ik de wedstrijdleiding of transponder nummer 115 (mijn startnummer) misschien ergens gevonden was. Onderwijl stapte ik op mijn ligfiest om het parcours af te fietsen in de hoop ergens mijn transponder te vinden. Al snel rinkelde mijn mobieltje en werd mij gemeld dat de transponder terecht was. De wedstrijdleiding had die, toen ze mijn fiets zagen liggen erafgeknipt.
Uitslag
De uitslag was daarna snel bekend. Ik ben in het overall klassement op de 60ste plaats geëindigd van de 80 deelnemers. Van de senioren was ik 14de van de 19. En vergeleken met de andere open ligfietsers was ik 25ste van de 39. Kortom hoe je ook telt ik ben ergens in het derde kwartiel geëindigd. Ik ben niet ontevreden met het resultaat. En chapeau voor de uitstekende organisatie van deze Cycle Vision.
zaterdag 25 juni 2011
Volg Bocycle op twitter bij de ligfietsraces op de Cycle Vision
Zondag doe ik mee met de ligfietsraces op de Cycle Vision, het jaarlijkse ligfietsevenement in Nederland...
Ik heb mij ingeschreven voor de snelste ronde (5km) en voor de drieuursrace. Volg m'n verrichtingen via mijn twitteraccount.
Ik heb mij ingeschreven voor de snelste ronde (5km) en voor de drieuursrace. Volg m'n verrichtingen via mijn twitteraccount.
Ha je gin bel?
Vandaag was dan de vierde gemeenschappelijke training van het Committed Power project. Het was echt committed door de inspirerende presentatie van Rob Harmeling, de leuke trainingsonderdelen en misschien het slechte weer? En dan was er nog de gouden tip van trainer Johan
De heenrit
De training vond plaats in Groesbeek. Ik besloot de rit van mijn woonplaats naar Groesbeek per ligfiets af te leggen, een afstand van 32km. Onderweg op de Waalbrug bij Nijmegen wilde ik een fietser op leeftijd passeren die midden op het fietspad reed. Toen hij na aanhoudend bellen niet reageerde schreeuwde ik "Passeren!". De man schrok zich te pletter en bewoog gauw naar de rechterkant van het fietspad. Toen ik hem passeerde riep hij mij na:"Ha je gin bel?" Even verder zag ik op de Biesseltsebaan tussen Nijmegen en Groesbeek een jogger met twee honden lopen. Ontroerend hoe die beesten zo trouw achter hun bazin aan sjokten.
Groesbeek
In Groesbeek aangekomen was ik inmiddels aardig doorweekt en het zag er niet naar uit dat het nog droog zou worden. Toch maar even buienradar op mijn mobieltje geraadpleegd, en....Zowaar om 11:00 uur zou de zon zich even laten zien. Dat heb ik natuurlijk direct de spreekstalmeester gemeld, zodat hij de deelnemers met dit positieve vooruitzicht in zijn openingswoord kon opmonteren.
Daarna kregen wij een zeer inspirerende presentate van Rob Harmeling. Hij had afgelopen dinsdag (21 juni) met enkele anderen de Col de Joux Plane beklommen. Hij liet interessante en prachtige filmbeelden zien en gaf enkele nuttige adviezen.
De training
Daarna volgden behendigheidsoefeningen ter bevordering van het veiliger klimmen en afdalen. Om pilonnen moesten de bikers een "achtje" draaien. Op mijn ligfiets met zijn lange wielbasis en grote draaicirkel werd dat een "nulletje". Trainer Ronald vroeg mij met ongeloof of ik nu toch met die ligfiets verder ging. Hij adviseerde mij wederom (net als in Willingen) om voor dit echte Committed Power klimwerk een racefiets aan te schaffen.
Vervolgens volgde het echte werk, een trainingstocht van zo'n 33km met de bekende klimmen (klik op de klim hieronder om het klimprofiel te bekijken):
Zevenheuvelenweg
Van Randwijckweg
Oude Bosweg
Ubbergse Holleweg
Oude Holleweg
Één band werd lekgereden op een heel gemene metalen bevestigingskram. Dank zij de mechanicien kon de onfortuinlijke fietster snel weer verder.
Gouden tip van Johan
Onderweg gaf trainer Johan nog een hele goede klimtip. Hij zei:"Let op je ademhaling, veel mensen gaan hijgen bij grote inspanning. Dit is echter inefficiënt". Hij vertelde dat je je longen helemaal vol moet laten lopen, door buikademhaling. Je moet op die ademhaling ook trainen (en er goed op letten) totdat die vanzelf een automatisme wordt. Ik heb deze tip op de terugweg direct in praktijk gebracht bij de Zevenheuvelenweg. En inderdaad had ik het gevoel dat ik daardoor met een lagere hartslag fietste. Overigens is Johan een zeer ervaren fietser die o.a. Parijs-Brest-Parijs heeft gefietst (1250km in 76 uur); dat is bijna non-stop fietsen. Direct na de Committed Power training zou hij naar Frankrijk afreizen om de Marmot te gaan rijden (176km en meer dan 5000 hoogtemeters). Een echte fietsbikkel dus.
Broodjes, kletsen en naar huis
Na afloop waren er nog lekkere broodjes in de sportkantine en werd er nog gezellig nagepraat. Daarna mijn natte, bemodderde wind-/regenjack weer aangedaan en 32km in de regen naar huis gefietst (over o.a de zevenheuvelenweg waar ik Johans tip in praktijk bracht). Het is geen moment droog geweest alhoewel het rond 11:00 uur wel iets minder leek te motregenen. Thuis gaf de tripteller van de fietscomputer 102km aan.
P.S.: De fototoestelsteun op mijn fietsstuur (zie mijn vorige blogbericht) heb ik niet gebruikt. Vanwege de voortdurende regen hield ik mijn fototoestel veilig in het fototasje aan mijn heuptasgordel opgeborgen.
De heenrit
De training vond plaats in Groesbeek. Ik besloot de rit van mijn woonplaats naar Groesbeek per ligfiets af te leggen, een afstand van 32km. Onderweg op de Waalbrug bij Nijmegen wilde ik een fietser op leeftijd passeren die midden op het fietspad reed. Toen hij na aanhoudend bellen niet reageerde schreeuwde ik "Passeren!". De man schrok zich te pletter en bewoog gauw naar de rechterkant van het fietspad. Toen ik hem passeerde riep hij mij na:"Ha je gin bel?" Even verder zag ik op de Biesseltsebaan tussen Nijmegen en Groesbeek een jogger met twee honden lopen. Ontroerend hoe die beesten zo trouw achter hun bazin aan sjokten.
Groesbeek
In Groesbeek aangekomen was ik inmiddels aardig doorweekt en het zag er niet naar uit dat het nog droog zou worden. Toch maar even buienradar op mijn mobieltje geraadpleegd, en....Zowaar om 11:00 uur zou de zon zich even laten zien. Dat heb ik natuurlijk direct de spreekstalmeester gemeld, zodat hij de deelnemers met dit positieve vooruitzicht in zijn openingswoord kon opmonteren.
Daarna kregen wij een zeer inspirerende presentate van Rob Harmeling. Hij had afgelopen dinsdag (21 juni) met enkele anderen de Col de Joux Plane beklommen. Hij liet interessante en prachtige filmbeelden zien en gaf enkele nuttige adviezen.
De training
Daarna volgden behendigheidsoefeningen ter bevordering van het veiliger klimmen en afdalen. Om pilonnen moesten de bikers een "achtje" draaien. Op mijn ligfiets met zijn lange wielbasis en grote draaicirkel werd dat een "nulletje". Trainer Ronald vroeg mij met ongeloof of ik nu toch met die ligfiets verder ging. Hij adviseerde mij wederom (net als in Willingen) om voor dit echte Committed Power klimwerk een racefiets aan te schaffen.
Vervolgens volgde het echte werk, een trainingstocht van zo'n 33km met de bekende klimmen (klik op de klim hieronder om het klimprofiel te bekijken):
Zevenheuvelenweg
Van Randwijckweg
Oude Bosweg
Ubbergse Holleweg
Oude Holleweg
Één band werd lekgereden op een heel gemene metalen bevestigingskram. Dank zij de mechanicien kon de onfortuinlijke fietster snel weer verder.
Gouden tip van Johan
Onderweg gaf trainer Johan nog een hele goede klimtip. Hij zei:"Let op je ademhaling, veel mensen gaan hijgen bij grote inspanning. Dit is echter inefficiënt". Hij vertelde dat je je longen helemaal vol moet laten lopen, door buikademhaling. Je moet op die ademhaling ook trainen (en er goed op letten) totdat die vanzelf een automatisme wordt. Ik heb deze tip op de terugweg direct in praktijk gebracht bij de Zevenheuvelenweg. En inderdaad had ik het gevoel dat ik daardoor met een lagere hartslag fietste. Overigens is Johan een zeer ervaren fietser die o.a. Parijs-Brest-Parijs heeft gefietst (1250km in 76 uur); dat is bijna non-stop fietsen. Direct na de Committed Power training zou hij naar Frankrijk afreizen om de Marmot te gaan rijden (176km en meer dan 5000 hoogtemeters). Een echte fietsbikkel dus.
Broodjes, kletsen en naar huis
Na afloop waren er nog lekkere broodjes in de sportkantine en werd er nog gezellig nagepraat. Daarna mijn natte, bemodderde wind-/regenjack weer aangedaan en 32km in de regen naar huis gefietst (over o.a de zevenheuvelenweg waar ik Johans tip in praktijk bracht). Het is geen moment droog geweest alhoewel het rond 11:00 uur wel iets minder leek te motregenen. Thuis gaf de tripteller van de fietscomputer 102km aan.
P.S.: De fototoestelsteun op mijn fietsstuur (zie mijn vorige blogbericht) heb ik niet gebruikt. Vanwege de voortdurende regen hield ik mijn fototoestel veilig in het fototasje aan mijn heuptasgordel opgeborgen.
vrijdag 24 juni 2011
Zaterdag Centrale training Committed Power rond Groesbeek
Zaterdag is er de vierde centrale training van het Committed Power project. Zo'n 400 sporters (waarvan 100 fietsers) gaan in de heuvels rond Groesbeek nordic walking, hardlopen, schaatsen en fietsen. Ik ben benieuwd of mijn klimprestaties verbeterd zijn. Houd dit blog in de gaten, want binnenkort verschijnt een verslag van dit evenement...
Overigens heb ik een leuke gadget met vaderdag gekregen: een stuurstandaard voor mijn fotocamera. In mijn volgende blogbericht over de training rond Groesbeek zullen foto's verschijnen die ik met behulp van dit handige steuntje heb gemaakt.
En donderdag heb ik een klein trainingsrondje (44km) in hartslagzones D1 en D2 volgens het trainingsschema van Rob Harmeling gefietst.
Overigens heb ik een leuke gadget met vaderdag gekregen: een stuurstandaard voor mijn fotocamera. In mijn volgende blogbericht over de training rond Groesbeek zullen foto's verschijnen die ik met behulp van dit handige steuntje heb gemaakt.
En donderdag heb ik een klein trainingsrondje (44km) in hartslagzones D1 en D2 volgens het trainingsschema van Rob Harmeling gefietst.
maandag 20 juni 2011
5x Oude Holleweg en 39km windkracht 5 tegen
Vandaag heb ik wederom gepoogd het klimmen te verbeteren door de Oude Holleweg bij Beek-Ubbergen 5x te beklimmen. Daarna nog 39km duurtraining tegen de wind in (5 Bft)...
Het live verslag van deze stevige trainingsdag kun je lezen op mijn twitteraccount www.twitter.com/bocycle. Dit blogbericht beperkt zich tot enkele aardige voorvallen en ontmoetingen en natuurlijk foto's.
Waarom toch steeds die Oude Holleweg?
De Oude Holleweg bij Beek-Ubbergen heeft een stijgingspercentage van gemiddeld 8,5%, net als de Col de Joux Plane. De stijlste 100m is 13% (bij de Col de Joux Plane 12,5%). Wat dat betreft is deze Oude Holleweg nagenoeg gelijk aan de gemeenste ploert van de Alpen, zoals de Col de Joux Plane ook wel wordt genoemd. Helaas is de Oude Holleweg maar 1km lang, 11x zo kort als de Col de Joux Plane. Vandaar dat ik die Oude Holleweg een paar keer achter elkaar beklim. Nog geen 11x maar dat komt nog wel. Klik op de doorklik Oude Holleweg om het klimprofiel te zien.
Op weg naar die ploert
Op weg naar die Nederlandse ploert werd ik op de Lentse dijk weer opgehouden door hekken. Ik zag daar ook juist een politieauto aankomen en hoopte nog dat de inzittenden het hek wel voor mij zouden openen. Maar nee, de politieauto reed achteruit terug over de dijk. Met windkracht 5 in de rug reed ik in het zwaarste verzet 43km/h met een cadans van 100 omw/min. Dat is wel een nadeel van mijn superlichte mountainbikeverzet; je komt dan aan de bovenkant wat te kort.
De Oude Holleweg op
Het beklimmen van de Oude Holleweg ging wat minder soepel dan een week geleden. Op de foto zie je mij op de Oude Kleefsebaan in een rustig hersteltempo ligfietsen, onder bewonderende blikken van wandelaars die voor de vierdaagse aan het trainen waren. Na de vijfde beklimming ging ik richting Tiel, want ik wilde niet te laat bij mijn ouders (ivm vaderdag) aankomen.
Puiflijk
In mijn Garmin routeplanner had ik de plaats van bestemming ingetypt. Zo zou hij mij soepel door Nijmegen loodsen. Helaas was de Garmin langer bezig met rekenen dan met de route wijzen. Ik moest dus op mijn intuïtie Nijmegen zien te doorkruisen. Ik kwam niet bij de Gelderland13 (de elektriciteitscentrale aan de Waal) Nijmegen uit maar een stuk zuidelijker. In het vlakke land was het met tegenwindkracht 5 ook met mijn ligfiets behoorlijk "aanpoten", veel sneller dan 26km/h ging het niet. Wel kwam ik door die slome navigator in een gehucht bij Druten waar ik nog nooit van gehoord had: Puiflijk. Zo maak je toch steeds weer boeiende dingen mee.
Windkracht
Bij Boven Leeuwen reed ik dan eindelijk de dijk op. Lekker tegenwindje. Ik had er zin in.
Hongerklap
In snackbar Het Trefpunt in Wamel moest ik even iets eten, want de hongerklap dreigde. Dat bood ook een mooie gelegenheid om even de volgers met een tweet "bij te praten".
Nat en koud
Daarna was ik al snel op de pont bij Wamel die mij naar Tiel over zou zetten. Ik was net op tijd voor de laatste afvaart. En het leek wel of het steeds harder begon te regenen. Het was vandaag amper twee keer 10 minuten droog geweest. Ik was ook nog mijn fietshandschoenen vergeten en kreeg tintelende vingers.
Modder in de nek
En dan eindelijk om 18:00 uur op de plaats van bestemming. Daar heb ik eerst een lekkere douche genomen om de modder uit mijn nek, haren en vele andere plaatsen te spoelen. De tripteller op de fietscomputer gaf aan dat ik vandaag 87,87km had afgelegd. Onder barre omstandigheden wel te verstaan. En het was hartverwarmend om te constateren dat zoveel volgers van mijn tweets zo met mij hadden meegeleefd.
Het live verslag van deze stevige trainingsdag kun je lezen op mijn twitteraccount www.twitter.com/bocycle. Dit blogbericht beperkt zich tot enkele aardige voorvallen en ontmoetingen en natuurlijk foto's.
Waarom toch steeds die Oude Holleweg?
De Oude Holleweg bij Beek-Ubbergen heeft een stijgingspercentage van gemiddeld 8,5%, net als de Col de Joux Plane. De stijlste 100m is 13% (bij de Col de Joux Plane 12,5%). Wat dat betreft is deze Oude Holleweg nagenoeg gelijk aan de gemeenste ploert van de Alpen, zoals de Col de Joux Plane ook wel wordt genoemd. Helaas is de Oude Holleweg maar 1km lang, 11x zo kort als de Col de Joux Plane. Vandaar dat ik die Oude Holleweg een paar keer achter elkaar beklim. Nog geen 11x maar dat komt nog wel. Klik op de doorklik Oude Holleweg om het klimprofiel te zien.
Op weg naar die ploert
Op weg naar die Nederlandse ploert werd ik op de Lentse dijk weer opgehouden door hekken. Ik zag daar ook juist een politieauto aankomen en hoopte nog dat de inzittenden het hek wel voor mij zouden openen. Maar nee, de politieauto reed achteruit terug over de dijk. Met windkracht 5 in de rug reed ik in het zwaarste verzet 43km/h met een cadans van 100 omw/min. Dat is wel een nadeel van mijn superlichte mountainbikeverzet; je komt dan aan de bovenkant wat te kort.
De Oude Holleweg op
Het beklimmen van de Oude Holleweg ging wat minder soepel dan een week geleden. Op de foto zie je mij op de Oude Kleefsebaan in een rustig hersteltempo ligfietsen, onder bewonderende blikken van wandelaars die voor de vierdaagse aan het trainen waren. Na de vijfde beklimming ging ik richting Tiel, want ik wilde niet te laat bij mijn ouders (ivm vaderdag) aankomen.
Puiflijk
In mijn Garmin routeplanner had ik de plaats van bestemming ingetypt. Zo zou hij mij soepel door Nijmegen loodsen. Helaas was de Garmin langer bezig met rekenen dan met de route wijzen. Ik moest dus op mijn intuïtie Nijmegen zien te doorkruisen. Ik kwam niet bij de Gelderland13 (de elektriciteitscentrale aan de Waal) Nijmegen uit maar een stuk zuidelijker. In het vlakke land was het met tegenwindkracht 5 ook met mijn ligfiets behoorlijk "aanpoten", veel sneller dan 26km/h ging het niet. Wel kwam ik door die slome navigator in een gehucht bij Druten waar ik nog nooit van gehoord had: Puiflijk. Zo maak je toch steeds weer boeiende dingen mee.
Windkracht
Bij Boven Leeuwen reed ik dan eindelijk de dijk op. Lekker tegenwindje. Ik had er zin in.
Hongerklap
In snackbar Het Trefpunt in Wamel moest ik even iets eten, want de hongerklap dreigde. Dat bood ook een mooie gelegenheid om even de volgers met een tweet "bij te praten".
Nat en koud
Daarna was ik al snel op de pont bij Wamel die mij naar Tiel over zou zetten. Ik was net op tijd voor de laatste afvaart. En het leek wel of het steeds harder begon te regenen. Het was vandaag amper twee keer 10 minuten droog geweest. Ik was ook nog mijn fietshandschoenen vergeten en kreeg tintelende vingers.
Modder in de nek
En dan eindelijk om 18:00 uur op de plaats van bestemming. Daar heb ik eerst een lekkere douche genomen om de modder uit mijn nek, haren en vele andere plaatsen te spoelen. De tripteller op de fietscomputer gaf aan dat ik vandaag 87,87km had afgelegd. Onder barre omstandigheden wel te verstaan. En het was hartverwarmend om te constateren dat zoveel volgers van mijn tweets zo met mij hadden meegeleefd.
zondag 19 juni 2011
Volg mijn training van vandaag op twitter
Beste bloglezers... Hierbij een tip om deze regendag door te komen...
Ik stap straks op mijn ligfiets om wederom het klimmen te trainen op de Oude Holleweg in Beek-Ubbergen. Je kunt deze training volgen via mijn twitteraccount www.twitter.com/bocycle. Het zal met die nattigheid wel afzien worden, maar dan denk ik maar aan mijn wijze opoe die placht te zeggen:"Gait jong, ge ben nie van suiker".
Ik heb mijn Fujin ligfiets, vanwege veiligheidsredenen, uitgerust met een vlaggetje. Ben benieuwd wat de invloed op de snelheid is.
Ik stap straks op mijn ligfiets om wederom het klimmen te trainen op de Oude Holleweg in Beek-Ubbergen. Je kunt deze training volgen via mijn twitteraccount www.twitter.com/bocycle. Het zal met die nattigheid wel afzien worden, maar dan denk ik maar aan mijn wijze opoe die placht te zeggen:"Gait jong, ge ben nie van suiker".
Ik heb mijn Fujin ligfiets, vanwege veiligheidsredenen, uitgerust met een vlaggetje. Ben benieuwd wat de invloed op de snelheid is.
maandag 13 juni 2011
Ik heb hem 6x beklommen
Ik heb hem 6x beklommen. Niet de Alpe d'Huez, zoals donderdag vele fietsbikkels, maar de Oude Holleweg; net als op Hemelvaartsdag. Ook had ik weer een paar leuke ontmoetingen. Lees verder over dit actieve fietspinksterweekend...
Alpe d'Huzes
Overigens heb ik wel passief meegefietst met het Aple d'Huzesfestijn op donderdag 8 juni. Eppo, een racefietskennis, had ik gesponsord. Zijn spannende verrichtingen waren op zijn twitteraccount te volgen.
2000km met volle bepakking
Op de Waalbandijk tussen Ewijk en Nijmegen fietste ik een Duitse dame voorbij, die met volle bepakking fietste. Daar moest ik natuurlijk even een praatje mee maken. Zij had er 4 weken fietsvakantie (2000km) op zitten en was nu op weg naar huis. In Praag gestart en via Hamburg de Noordzeekust befietst. Ik wenste haar een behouden thuisreis en ging er weer als een speer vandoor met 33km/h naar Nijmegen. Daar wachtte mij bij mijn dochter een lekker stuk appelgebak met koffie.
6x
Vervolgens heb ik hetzelfde klimparcours als op Hemelvaartsdag gefietst. Via de Beekmansdalseweg (klik op de doorkliks om het klimprofiel van de heuvels te zien), die ik met 10km/h en hartslag 184 beklom, naar de Oude Holleweg. Die heb ik 4x op kracht (op het middenblad voor 32T en 26T achter) beklommen en nog 2x op soeplesse in een lichter verzet (gemiddeld zo'n 10km/h). Toen ik vele fietsers de van Randwijckweg zag opploeteren, besloot ik die ook nog een keertje te doen. Het venijn in de van Randwijckweg zit hem in het staartje van 12%. Toch ging die klim mij goed af.
Marathonloper
Op de Oude Kleefsebaan zag ik een racefietser aan de kant van de weg even op adem komen. Ik stopte even voor een praatje. Hij vertelde me dat hij eigenlijk marathonloper was, maar nu naar het minder slopende racefietsen was overgestapt. Hij had al vele marathons gelopen, maar nadat hij vorig jaar de marathon van New York had gelopen, had hij 8 maanden nodig gehad om daar weer van te herstellen. Even later fietste ik hem voorbij op de Zevenheuvelenweg en heb ik hem op de foto gezet voor mijn blog.
Zevenheuvelenweg
Daarna fietste ik nog de Zevenheuvelenweg terug en ben ik nog de Oude Kleefsebaan afgezakt. Bij de Tankstelle (Wyler) ben ik omgekeerd en heb ik op soeplesse (d.w.z. met een hoge cadans en gemiddeld 23km/h) dezelfde weg teruggefietst naar pretpark Tivoli. Een collega en ervaren racefietser had deze mooie klim (2100m en gemiddeld stijgingspercentage van 3%) aangeraden om het duurklimmen te trainen.
Kolonisten van Catan
Na deze 84km en zo'n 850 hoogtemeters vond ik het wel mooi genoeg geweest en spoedde ik mij weer terug naar mijn dochter voor een lekkere douche en een lekker biertje (Grolls stender 0,5%, een mooi alcoholpercentage na al dat geklim). Samen met dochter en echtgenote volgde nog een lekkere maaltijd en een gezellig potje "Kolonisten van Catan".
Alpe d'Huzes
Overigens heb ik wel passief meegefietst met het Aple d'Huzesfestijn op donderdag 8 juni. Eppo, een racefietskennis, had ik gesponsord. Zijn spannende verrichtingen waren op zijn twitteraccount te volgen.
2000km met volle bepakking
Op de Waalbandijk tussen Ewijk en Nijmegen fietste ik een Duitse dame voorbij, die met volle bepakking fietste. Daar moest ik natuurlijk even een praatje mee maken. Zij had er 4 weken fietsvakantie (2000km) op zitten en was nu op weg naar huis. In Praag gestart en via Hamburg de Noordzeekust befietst. Ik wenste haar een behouden thuisreis en ging er weer als een speer vandoor met 33km/h naar Nijmegen. Daar wachtte mij bij mijn dochter een lekker stuk appelgebak met koffie.
6x
Vervolgens heb ik hetzelfde klimparcours als op Hemelvaartsdag gefietst. Via de Beekmansdalseweg (klik op de doorkliks om het klimprofiel van de heuvels te zien), die ik met 10km/h en hartslag 184 beklom, naar de Oude Holleweg. Die heb ik 4x op kracht (op het middenblad voor 32T en 26T achter) beklommen en nog 2x op soeplesse in een lichter verzet (gemiddeld zo'n 10km/h). Toen ik vele fietsers de van Randwijckweg zag opploeteren, besloot ik die ook nog een keertje te doen. Het venijn in de van Randwijckweg zit hem in het staartje van 12%. Toch ging die klim mij goed af.
Marathonloper
Op de Oude Kleefsebaan zag ik een racefietser aan de kant van de weg even op adem komen. Ik stopte even voor een praatje. Hij vertelde me dat hij eigenlijk marathonloper was, maar nu naar het minder slopende racefietsen was overgestapt. Hij had al vele marathons gelopen, maar nadat hij vorig jaar de marathon van New York had gelopen, had hij 8 maanden nodig gehad om daar weer van te herstellen. Even later fietste ik hem voorbij op de Zevenheuvelenweg en heb ik hem op de foto gezet voor mijn blog.
Zevenheuvelenweg
Daarna fietste ik nog de Zevenheuvelenweg terug en ben ik nog de Oude Kleefsebaan afgezakt. Bij de Tankstelle (Wyler) ben ik omgekeerd en heb ik op soeplesse (d.w.z. met een hoge cadans en gemiddeld 23km/h) dezelfde weg teruggefietst naar pretpark Tivoli. Een collega en ervaren racefietser had deze mooie klim (2100m en gemiddeld stijgingspercentage van 3%) aangeraden om het duurklimmen te trainen.
Kolonisten van Catan
Na deze 84km en zo'n 850 hoogtemeters vond ik het wel mooi genoeg geweest en spoedde ik mij weer terug naar mijn dochter voor een lekkere douche en een lekker biertje (Grolls stender 0,5%, een mooi alcoholpercentage na al dat geklim). Samen met dochter en echtgenote volgde nog een lekkere maaltijd en een gezellig potje "Kolonisten van Catan".
zondag 12 juni 2011
Met Mooi Bennekom op stap (86km)
Zaterdag 11 juni ben ik met de afdeling "Mooi Bennekom" van de Nederlandse ligfietsvereniging op pad geweest. In dit blogbericht een korte impressie van deze mooie fietstocht...
Overigens heet de Nederlandse ligfietsvereniging officieel de NVHPV (Nederlandse Vereniging van Human Powered Vehicles). In veel landen zijn nationale HPV's actief, die allemaal HPV (Human Powered Vehicles) in hun naam hebben opgenomen. Vandaar de mengeling van Nederlands en Engels in deze prachtige verenigingsnaam.
Elfstedentochtdeelnemer
Op de heenweg naar het vertrekpunt in Bennekom sprak ik op de pont bij Wageningen (Lexkesveer) een enthousiaste ligfietsgenoot. Hij was op weg naar Bolsward, het startpunt van de 240km lange Friese Elfsteden Rijwieltocht, die op 13 juni door zo'n 15.000 fietsers wordt gereden. Hij had dus zo'n 650km fietsen in vijf dagen voor de boeg. Ik wenste hem heel veel succes met deze sportieve prestatie.
De Westberg
Nadat de pont aan de noordoever van de Rijn had afgemeerd, spurtte ik met 19,5 km/h de Westberg op (dit is de stijle weg tussen het Lexesveer en de generaal Foulkesweg in Wageningen). Niet gek voor een stuk van 500 meter met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,2%, waarvan 100 meter 9%.
Mooi Bennekom
Om 09:00 uur waren alle leden van het ligfietsteam present op het verzamelpunt in Bennekom. Triker (dit is een ligfietser op een ligfiets met drie wielen) Bert had een mooie route uitgezet door de Betuwe (als je op de doorklik naar www.bikemap.net klikt, wordt je doorgelinkt naar een grotere google maps kaart).
Geen appelgebak?
Het is traditie halverwege de route te recupereren met koffie en appelgebak met slagroom. Daartoe leek ons restaurant De Engel aan de Waaldijk bij Dodewaard een geschikte locatie (klik op het kaartje hierboven op het fototoestelikoontje). In dit etablissement werd echter geen appelgebak geserveerd, maar Engelbrood met slagroom en een kers. Een waardig alternatief dat wij ons uitstekend lieten smaken.
Het afrekenen was, zoals altijd, weer een spannende gebeurtenis. Iedere deelnemer betaalde zijn deel van de rekening en het was aan expeditieleider Bert om het bedrag en de rekening sluitend te krijgen. Op de foto zie je dat hij er wel vrolijk onder blijft, onder toeziend oog van de kascommissie.
Zware klim
De Questrijder zag er tegenop om met de 35kg zware Quest de dijk op te fietsen, maar dat viel erg mee. De Fujin-rijder, die in september de Col de Joux Plane gaat beklimmen, had er meer moeite mee; zijn versnelling stond nog in het zwaarste verzet en hij moest afstappen. Dat ontlokte natuurlijk wel de nodige snerende opmerkingen:"Ik vraag me af waar jij al die stoere blogverhalen vandaan haalt".
Op de pont bij Opheusden was er veel belangstelling voor de trike.
Grebbeberg
In Rhenen moest natuurlijk nog even de Grebbeberg beklommen worden. Met een gemiddelde snelheid van 17,5km/h was ik niet ontevreden.
Na afscheid genomen te hebben op vertrek-/eindpunt Bennekom restte mij nog de fietstocht naar huis. Op de pont bij Wageningen kwam ik nog een kolonne tegen van oude militaire voertuigen.
H-zone
Eenmaal thuis kon ik terugkijken op een gezellige dag waarin ik voornamelijk in hartlagzone H (herstel) heb gefietst.
Overigens heet de Nederlandse ligfietsvereniging officieel de NVHPV (Nederlandse Vereniging van Human Powered Vehicles). In veel landen zijn nationale HPV's actief, die allemaal HPV (Human Powered Vehicles) in hun naam hebben opgenomen. Vandaar de mengeling van Nederlands en Engels in deze prachtige verenigingsnaam.
Elfstedentochtdeelnemer
Op de heenweg naar het vertrekpunt in Bennekom sprak ik op de pont bij Wageningen (Lexkesveer) een enthousiaste ligfietsgenoot. Hij was op weg naar Bolsward, het startpunt van de 240km lange Friese Elfsteden Rijwieltocht, die op 13 juni door zo'n 15.000 fietsers wordt gereden. Hij had dus zo'n 650km fietsen in vijf dagen voor de boeg. Ik wenste hem heel veel succes met deze sportieve prestatie.
De Westberg
Nadat de pont aan de noordoever van de Rijn had afgemeerd, spurtte ik met 19,5 km/h de Westberg op (dit is de stijle weg tussen het Lexesveer en de generaal Foulkesweg in Wageningen). Niet gek voor een stuk van 500 meter met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,2%, waarvan 100 meter 9%.
Mooi Bennekom
Om 09:00 uur waren alle leden van het ligfietsteam present op het verzamelpunt in Bennekom. Triker (dit is een ligfietser op een ligfiets met drie wielen) Bert had een mooie route uitgezet door de Betuwe (als je op de doorklik naar www.bikemap.net klikt, wordt je doorgelinkt naar een grotere google maps kaart).
Geen appelgebak?
Het is traditie halverwege de route te recupereren met koffie en appelgebak met slagroom. Daartoe leek ons restaurant De Engel aan de Waaldijk bij Dodewaard een geschikte locatie (klik op het kaartje hierboven op het fototoestelikoontje). In dit etablissement werd echter geen appelgebak geserveerd, maar Engelbrood met slagroom en een kers. Een waardig alternatief dat wij ons uitstekend lieten smaken.
Het afrekenen was, zoals altijd, weer een spannende gebeurtenis. Iedere deelnemer betaalde zijn deel van de rekening en het was aan expeditieleider Bert om het bedrag en de rekening sluitend te krijgen. Op de foto zie je dat hij er wel vrolijk onder blijft, onder toeziend oog van de kascommissie.
Zware klim
De Questrijder zag er tegenop om met de 35kg zware Quest de dijk op te fietsen, maar dat viel erg mee. De Fujin-rijder, die in september de Col de Joux Plane gaat beklimmen, had er meer moeite mee; zijn versnelling stond nog in het zwaarste verzet en hij moest afstappen. Dat ontlokte natuurlijk wel de nodige snerende opmerkingen:"Ik vraag me af waar jij al die stoere blogverhalen vandaan haalt".
Op de pont bij Opheusden was er veel belangstelling voor de trike.
Grebbeberg
In Rhenen moest natuurlijk nog even de Grebbeberg beklommen worden. Met een gemiddelde snelheid van 17,5km/h was ik niet ontevreden.
Na afscheid genomen te hebben op vertrek-/eindpunt Bennekom restte mij nog de fietstocht naar huis. Op de pont bij Wageningen kwam ik nog een kolonne tegen van oude militaire voertuigen.
H-zone
Eenmaal thuis kon ik terugkijken op een gezellige dag waarin ik voornamelijk in hartlagzone H (herstel) heb gefietst.
maandag 6 juni 2011
6x Oude Holleweg bij Beek-Ubbergen (88km)
Na de deceptie in Willingen en mede op advies van een goede ligfietsmaat ga ik het trainen over een andere boeg gooien; ik ga mij nog meer richten op het klimmen en ga er steviger tegenaan. In dit blogbericht lees je hoe ik dat op Hemelvaartsdag (2 juni 2011) in praktijk heb gebracht in het Rijk van Nijmegen...
Hartslagzones
Allereerst iets over de verschillende hartslagzones waarin je kunt trainen. In de figuur hiernaast is te zien hoe deze kunnen worden ingedeeld.
In de figuur hiernaast is weergegeven welke hartslagen voor mij bij de verschillende trainingszones horen. Dit is voor iedereen anders en afhankelijk van leeftijd, sexe en conditie. Op de website www.zitvlees.nl kun je zelf bepalen welke hartslagen de trainingszones markeren.
Als je hartslag niet boven het D2 gebied komt (voor mij 167bpm), dan kun je het trainen lang volhouden. Je verbrandt dan voornamelijk vet; deze trainingszone is dan ook zeer geschikt om af te vallen. Boven D2 vebrandt je voornamelijk koolhydraten; afvallen doe je niet en je moet er goed voor zorgen dat je voldoende koolhydraatrijk voedsel eet om het trainen vol te houden. Dit is ook de reden dat voor een stevige training vaak een pastamaaltijd op het menu staat. Wil je echt kracht trainen dan moet je ook in het W-gebied trainen (voor mij dus boven de 176bpm). Niet continu, maar afwisselend (dit wordt intervaltraining genoemd). In het W-gebied heb ik tot nu toe nauwelijks getraind. Sterker nog ik zorgde er meestal voor mijn hartslag onder de 175bpm te houden om verzuring van de spieren te voorkomen. Waarschijnlijk is dat ook de reden waarom ik zo 'n slome klimmer ben. Maar dat gaat vanaf vandaag veranderen. Meer over trainen met de hartslagmeter vind je onder andere op www.zitvlees.nl.
En dan nu de praktijk
Op het kaartje hieronder zie je de route die ik heb gefietst. Als je op het ikoontje van het fototoestel klikt kun je zien hoe ik het betreffende routeonderdeel gefietst heb (hartslag, snelheid, etc.)
6x Oude Holleweg
De Oude Holleweg bij Beek-Ubbergen ben ik 6 keer opgefietst. De stijlste 500m van deze klim fietste ik met een gemiddelde snelheid van 8,7km/h en een hartslag van zo'n 184bpm. Voor mij is dit de maximale hartslag die gedurende enige tijd (een interval) nog is vol te houden (gemeten met een officiële fietstest). Dit is echter niet de absolute maximum hartslag, die is zo'n 192bpm, zoals ik constateerde toen ik een bukfietser probeerde bij te houden vlak voor de top van de Oude Holleweg. Dat was wel te veel van het goede.
Aardige mensen
Bij de beklimming van de Oude Holleweg vroegen racefietsers mij oprecht belangstellend hoe het klimmen mij afging. Dat was hartverwarmend, vergeleken met de cynische opmerkingen die bukfietsers gewoonlijk over hun ligfietscollega's bezigen. Ook sprak ik een student van de Sint Joost kunstacademie in Breda. Hij was aan het filmen voor een opdracht van de academie. Het onderwerp was: "Waarom mannen zich op hoge leeftijd nog zo nodig sportief moeten bewijzen". Ik waarschuwde hem nog dat ik met mijn 54 jaar niet tot zijn doelgroep behoorde. Hij beloofde mij de "oude mannen" met respect te portretteren. Later deze week zou zijn film op Youtube verschijnen. Als ik die film gevonden heb, dan verschijnt uiteraard een link op dit blog.
Zevenheuvelenweg
Na de Oude Holleweg volgde de Zevenheuvelenweg heen (32,5km/h) en terug (24,3km/h). Aan het einde van de Zevenheuvelenweg, bij de Texacopomp, heb ik even brandstof getankt (d.w.z. een Magnum Temptation en een halve liter gekoeld bronwater in de drinkzak). Daarna er weer stevig tegenaan op weg naar huis. Nogmaals, als je op het fototoestelikoontje op de routekaart hierboven klikt, zie je alle details van elk routedeel.
Eenmaal thuis
Eenmaal thuis realiseerde ik mij wat het enige nadeel van deze fantastische ligfiets is: door de onbeschermde ketting komt er smeer op het been en op de mooie fietskleding. Met Hans van de ligfietsshop heb ik al afgesproken dat hij een beschermingsbuisje om de ketting monteert.
Hartslagzones
Allereerst iets over de verschillende hartslagzones waarin je kunt trainen. In de figuur hiernaast is te zien hoe deze kunnen worden ingedeeld.
In de figuur hiernaast is weergegeven welke hartslagen voor mij bij de verschillende trainingszones horen. Dit is voor iedereen anders en afhankelijk van leeftijd, sexe en conditie. Op de website www.zitvlees.nl kun je zelf bepalen welke hartslagen de trainingszones markeren.
Als je hartslag niet boven het D2 gebied komt (voor mij 167bpm), dan kun je het trainen lang volhouden. Je verbrandt dan voornamelijk vet; deze trainingszone is dan ook zeer geschikt om af te vallen. Boven D2 vebrandt je voornamelijk koolhydraten; afvallen doe je niet en je moet er goed voor zorgen dat je voldoende koolhydraatrijk voedsel eet om het trainen vol te houden. Dit is ook de reden dat voor een stevige training vaak een pastamaaltijd op het menu staat. Wil je echt kracht trainen dan moet je ook in het W-gebied trainen (voor mij dus boven de 176bpm). Niet continu, maar afwisselend (dit wordt intervaltraining genoemd). In het W-gebied heb ik tot nu toe nauwelijks getraind. Sterker nog ik zorgde er meestal voor mijn hartslag onder de 175bpm te houden om verzuring van de spieren te voorkomen. Waarschijnlijk is dat ook de reden waarom ik zo 'n slome klimmer ben. Maar dat gaat vanaf vandaag veranderen. Meer over trainen met de hartslagmeter vind je onder andere op www.zitvlees.nl.
En dan nu de praktijk
Op het kaartje hieronder zie je de route die ik heb gefietst. Als je op het ikoontje van het fototoestel klikt kun je zien hoe ik het betreffende routeonderdeel gefietst heb (hartslag, snelheid, etc.)
6x Oude Holleweg
De Oude Holleweg bij Beek-Ubbergen ben ik 6 keer opgefietst. De stijlste 500m van deze klim fietste ik met een gemiddelde snelheid van 8,7km/h en een hartslag van zo'n 184bpm. Voor mij is dit de maximale hartslag die gedurende enige tijd (een interval) nog is vol te houden (gemeten met een officiële fietstest). Dit is echter niet de absolute maximum hartslag, die is zo'n 192bpm, zoals ik constateerde toen ik een bukfietser probeerde bij te houden vlak voor de top van de Oude Holleweg. Dat was wel te veel van het goede.
Aardige mensen
Bij de beklimming van de Oude Holleweg vroegen racefietsers mij oprecht belangstellend hoe het klimmen mij afging. Dat was hartverwarmend, vergeleken met de cynische opmerkingen die bukfietsers gewoonlijk over hun ligfietscollega's bezigen. Ook sprak ik een student van de Sint Joost kunstacademie in Breda. Hij was aan het filmen voor een opdracht van de academie. Het onderwerp was: "Waarom mannen zich op hoge leeftijd nog zo nodig sportief moeten bewijzen". Ik waarschuwde hem nog dat ik met mijn 54 jaar niet tot zijn doelgroep behoorde. Hij beloofde mij de "oude mannen" met respect te portretteren. Later deze week zou zijn film op Youtube verschijnen. Als ik die film gevonden heb, dan verschijnt uiteraard een link op dit blog.
Zevenheuvelenweg
Na de Oude Holleweg volgde de Zevenheuvelenweg heen (32,5km/h) en terug (24,3km/h). Aan het einde van de Zevenheuvelenweg, bij de Texacopomp, heb ik even brandstof getankt (d.w.z. een Magnum Temptation en een halve liter gekoeld bronwater in de drinkzak). Daarna er weer stevig tegenaan op weg naar huis. Nogmaals, als je op het fototoestelikoontje op de routekaart hierboven klikt, zie je alle details van elk routedeel.
Eenmaal thuis
Eenmaal thuis realiseerde ik mij wat het enige nadeel van deze fantastische ligfiets is: door de onbeschermde ketting komt er smeer op het been en op de mooie fietskleding. Met Hans van de ligfietsshop heb ik al afgesproken dat hij een beschermingsbuisje om de ketting monteert.
zondag 5 juni 2011
"Col de Joux Plane" met de ligfiets???
Beste blogvolgers....in mijn vorige bericht meldde ik dat de leiding van het Committed Power project vanwege veiligheidsredenen zich erop beraadde of, en zo ja onder welke condities ik mijn ligfietsavontuur in Committed Power nog wel zou kunnen voortzetten. Ik heb inmiddels een constructief gesprek gehad. Lees verder tot welk resultaat dit heeft geleid...
Hoera ik mag mee blijven doen met mijn ligfiets!!!! Onder strikte (veiligheids)voorwaarden welliswaar, maar mijn ligfietsavontuiur is voorlopig zekergesteld. Ik heb er nu wel een extra uitdaging bij. En dat is die sceptici laten zien dat ik met mijn ligfiets ook een mooie tijd kan neerzetten. Want, jaja, bij de beklimming van die Col de Joux Plane vindt ook een serieuze tijdmeting plaats.
Ik ga ook mijn trainingsschema drastisch omgooien en veel meer trainen op het (sneller) klimmen. Ik ben tot nu toe alle bergen en heuvels zonder problemen opgefietst, maar dan wel in een sloom tempo. En zonder dat daarin veel vooruitgang zat (zie mijn blogbericht van dinsdag 10 mei 2011). Houd mijn blog in de gaten, want in mijn volgende blogbericht rapporteer ik de resultaten van deze nieuwe trainingsmores in een 91km lange zware training rond de Oude Holleweg bij Beek-Ubbergen (op Hemelvaartsdag gereden).
Hoera ik mag mee blijven doen met mijn ligfiets!!!! Onder strikte (veiligheids)voorwaarden welliswaar, maar mijn ligfietsavontuiur is voorlopig zekergesteld. Ik heb er nu wel een extra uitdaging bij. En dat is die sceptici laten zien dat ik met mijn ligfiets ook een mooie tijd kan neerzetten. Want, jaja, bij de beklimming van die Col de Joux Plane vindt ook een serieuze tijdmeting plaats.
Ik ga ook mijn trainingsschema drastisch omgooien en veel meer trainen op het (sneller) klimmen. Ik ben tot nu toe alle bergen en heuvels zonder problemen opgefietst, maar dan wel in een sloom tempo. En zonder dat daarin veel vooruitgang zat (zie mijn blogbericht van dinsdag 10 mei 2011). Houd mijn blog in de gaten, want in mijn volgende blogbericht rapporteer ik de resultaten van deze nieuwe trainingsmores in een 91km lange zware training rond de Oude Holleweg bij Beek-Ubbergen (op Hemelvaartsdag gereden).
vrijdag 3 juni 2011
Willingen here we come
Beste bloglezers...Hier is dan "the full story" van het trainingsweekend van het complete Committed Power team in Willingen (Sauerland Duitsland). Tijdens dit weekend kreeg ik een mededeling van de projectleiding over mijn deelname met die "gevaarlijke" ligfiets. Zou dit een onverwacht einde betekenen van mijn ligfietsavontuur?
Het Committed Power team
Ik zal eerst nog eens uiteenzetten wat Committed Power inhoudt. Welnu...In 2005 startte mijn werkgever een initiatief om medewerkers te stimuleren meer te sporten en te bewegen. Met een intensief trainingsprogramma worden de deelnemers klaargestoomd voor het einddoel. Er zijn vier programma's waarvoor men zich kan inschrijven: hardlopen, wielrennen, schaatsen of nordic walking. Voor de wielrenners is het einddoel dit jaar "de beklimming van de Col de Joux Plane". Het sportprogramma, dat de naam "Committed Power" heeft, is razend populair: er doen zo'n 600 sporters mee waarvan 150 wielrenners.
De training in Willingen
Een van de trainingsonderdelen is een sportweekend in Willingen in Sauerland (Duitsland), waaraan alle sporters van het Committed Power team deelnemen. Voor de bikers waren er 3 routes uitgezet (52km, 108km en voor de echte klimgeiten 125km (met 1900 hoogtemeters)). Ik had mij optimistisch opgegeven voor de 125km; ik had ten slotte al eens de Jan Janssen Classic gereden (145km en 1400 hoogtemeters) en de Rabobank Cima Coppi. Maar gezien de zwaarte van het parcours adviseerde de leiding mij dringend (of eigenlijk dwingend) om de 52km-route te rijden. Deze route zie je op het kaartje hieronder.
Vertrek per bus
Op de bedrijfsvestigingen in Nederland en Duitsland stonden zaterdagochtend bussen klaar om het team naar Willingen te vervoeren. Daar was de eerste complicatie die de enige ligfietsdeelnemer veroorzaakte: de fiets paste niet in de aanhanger. De buschaffeur was gelukkig erg hulpvaardig; de ligfiets kon in het bagageruim onder de bus. Een anti slipmatje werd tevoorschijn gehaald en de ligfiets werd vakkundig met banden vastgesjord.
Het hotel
Na 3 uur arriveerden wij bij onze pleisterplaats Sauerland-Stern-Hotel. De fietsen werden geïnspecteerd, maar bij die bijzondere ligfiets moest de specialist eraan te pas komen. Ik had net nieuwe remblokjes gemonteerd, dus die werden extra gecontroleerd en goed bevonden.
De tocht
De 52km-fietsers werden na een proefrit van 3km in twee groepen ingedeeld, een snelle en een langzamere ploeg. Je begrijpt dat ik met mijn 125km aspiraties per se in de snelste ploeg wilde komen, dus ik heb de eerste 3km extra "gas gegeven" en maar even niet op mijn hartslag gelet. Daarna volgde een prachtige tocht door het Sauerland,met een paar gemene, lange klimmen.
Ik kon redelijk meekomen. OK niet in de kopgroep, maar als laatste kwam ik ook niet boven. Toen ik onze ploegleider vroeg hoe ik mijn klimmen zou kunnen verbeteren zei hij:"Ik kan je maar één ding adviseren; stap over op een normale racefiets". En hij meende dit serieus.
Onze ploeg arriveerde als eerste in de ontvangstruimte, waar wij konden recupereren met een lekker glas Erdinger Weissbier (0,0% uiteraard).
De afterparty
Na een verfrissende douche, wachtte ons een lekkere buffetmaaltijd in het restaurant. En gezellig napraten in de disco met 103dB muziek (nou ja "muziek") op de achtergrond (nou ja "achtergrond"). Mijn kamergenoot had de 108km gereden en was behoorlijk stuk, net als veel andere 108km-bikkels. Die 52km was voor mij met mijn ligfietsklimhandicap, waarschijnlijk toch wel goed gekozen.
Vrijwillige training
De volgende ochtend was er om 8:00 uur nog een vrijwillige training. Dus vroeg de wekker gezet. Na een ontbijt met pastamaaltijd en broodjes met honing bleken er slechts 6 bikers present voor de geheel vrijwillige training. Volgens mij waren dat allemaal 125km-bikkels, want na de vierde klim was ik helemaal losgereden. Ik heb toen de leiding telefonisch gemeld dat ik in mijn eentje dezelfde weg terug zou fietsen in mijn eigen tempo. Dat was een prachtige tocht en zo kon ik toch nog in het totaal 79km op mijn fietslog bijschrijven voor dit trainingsweekend.
Dramatische mededeling
Toen ik mijn trouwe ligfiets weer terugbracht in de sporthal, sprak de projectleider van Committed Power mij aan. Hij vond mijn ligfiets toch wel gevaarlijk laag t.o.v. de racefietsers. Ik zou slecht zichtbaar zijn, met name fietsend tussen de andere racers in een peleton. Ook had hij gezien en van de begeleiders gehoord dat het klimmen met mijn ligfiets een stuk langzamer gaat t.o.v. de racers: "Als je in de 52km-groep zoveel moeite hebt om de anderen bij te houden heb je letterlijk nog een lange weg te gaan naar de "Col de Joux Plane"". Hij zei zich te erop te beraden of, en zo ja onder welke condities ik mijn ligfietsavontuur in Committed Power nog wel zou kunnen voortzetten. Ik zal hier niet de hele discussie die volgde herhalen, maar je begrijpt dat deze mededeling een enorme domper op dit tot dan toe zo gezellige weekend was. Zou dit dan voor mij het einde betekenen van Committed Power en van dit blog? In een volgend bericht hoop ik jullie de uitkomst van deze onverwachte wending te kunnen melden.
Het Committed Power team
Ik zal eerst nog eens uiteenzetten wat Committed Power inhoudt. Welnu...In 2005 startte mijn werkgever een initiatief om medewerkers te stimuleren meer te sporten en te bewegen. Met een intensief trainingsprogramma worden de deelnemers klaargestoomd voor het einddoel. Er zijn vier programma's waarvoor men zich kan inschrijven: hardlopen, wielrennen, schaatsen of nordic walking. Voor de wielrenners is het einddoel dit jaar "de beklimming van de Col de Joux Plane". Het sportprogramma, dat de naam "Committed Power" heeft, is razend populair: er doen zo'n 600 sporters mee waarvan 150 wielrenners.
De training in Willingen
Een van de trainingsonderdelen is een sportweekend in Willingen in Sauerland (Duitsland), waaraan alle sporters van het Committed Power team deelnemen. Voor de bikers waren er 3 routes uitgezet (52km, 108km en voor de echte klimgeiten 125km (met 1900 hoogtemeters)). Ik had mij optimistisch opgegeven voor de 125km; ik had ten slotte al eens de Jan Janssen Classic gereden (145km en 1400 hoogtemeters) en de Rabobank Cima Coppi. Maar gezien de zwaarte van het parcours adviseerde de leiding mij dringend (of eigenlijk dwingend) om de 52km-route te rijden. Deze route zie je op het kaartje hieronder.
Vertrek per bus
Op de bedrijfsvestigingen in Nederland en Duitsland stonden zaterdagochtend bussen klaar om het team naar Willingen te vervoeren. Daar was de eerste complicatie die de enige ligfietsdeelnemer veroorzaakte: de fiets paste niet in de aanhanger. De buschaffeur was gelukkig erg hulpvaardig; de ligfiets kon in het bagageruim onder de bus. Een anti slipmatje werd tevoorschijn gehaald en de ligfiets werd vakkundig met banden vastgesjord.
Het hotel
Na 3 uur arriveerden wij bij onze pleisterplaats Sauerland-Stern-Hotel. De fietsen werden geïnspecteerd, maar bij die bijzondere ligfiets moest de specialist eraan te pas komen. Ik had net nieuwe remblokjes gemonteerd, dus die werden extra gecontroleerd en goed bevonden.
De tocht
De 52km-fietsers werden na een proefrit van 3km in twee groepen ingedeeld, een snelle en een langzamere ploeg. Je begrijpt dat ik met mijn 125km aspiraties per se in de snelste ploeg wilde komen, dus ik heb de eerste 3km extra "gas gegeven" en maar even niet op mijn hartslag gelet. Daarna volgde een prachtige tocht door het Sauerland,met een paar gemene, lange klimmen.
Ik kon redelijk meekomen. OK niet in de kopgroep, maar als laatste kwam ik ook niet boven. Toen ik onze ploegleider vroeg hoe ik mijn klimmen zou kunnen verbeteren zei hij:"Ik kan je maar één ding adviseren; stap over op een normale racefiets". En hij meende dit serieus.
Onze ploeg arriveerde als eerste in de ontvangstruimte, waar wij konden recupereren met een lekker glas Erdinger Weissbier (0,0% uiteraard).
De afterparty
Na een verfrissende douche, wachtte ons een lekkere buffetmaaltijd in het restaurant. En gezellig napraten in de disco met 103dB muziek (nou ja "muziek") op de achtergrond (nou ja "achtergrond"). Mijn kamergenoot had de 108km gereden en was behoorlijk stuk, net als veel andere 108km-bikkels. Die 52km was voor mij met mijn ligfietsklimhandicap, waarschijnlijk toch wel goed gekozen.
Vrijwillige training
De volgende ochtend was er om 8:00 uur nog een vrijwillige training. Dus vroeg de wekker gezet. Na een ontbijt met pastamaaltijd en broodjes met honing bleken er slechts 6 bikers present voor de geheel vrijwillige training. Volgens mij waren dat allemaal 125km-bikkels, want na de vierde klim was ik helemaal losgereden. Ik heb toen de leiding telefonisch gemeld dat ik in mijn eentje dezelfde weg terug zou fietsen in mijn eigen tempo. Dat was een prachtige tocht en zo kon ik toch nog in het totaal 79km op mijn fietslog bijschrijven voor dit trainingsweekend.
Dramatische mededeling
Toen ik mijn trouwe ligfiets weer terugbracht in de sporthal, sprak de projectleider van Committed Power mij aan. Hij vond mijn ligfiets toch wel gevaarlijk laag t.o.v. de racefietsers. Ik zou slecht zichtbaar zijn, met name fietsend tussen de andere racers in een peleton. Ook had hij gezien en van de begeleiders gehoord dat het klimmen met mijn ligfiets een stuk langzamer gaat t.o.v. de racers: "Als je in de 52km-groep zoveel moeite hebt om de anderen bij te houden heb je letterlijk nog een lange weg te gaan naar de "Col de Joux Plane"". Hij zei zich te erop te beraden of, en zo ja onder welke condities ik mijn ligfietsavontuur in Committed Power nog wel zou kunnen voortzetten. Ik zal hier niet de hele discussie die volgde herhalen, maar je begrijpt dat deze mededeling een enorme domper op dit tot dan toe zo gezellige weekend was. Zou dit dan voor mij het einde betekenen van Committed Power en van dit blog? In een volgend bericht hoop ik jullie de uitkomst van deze onverwachte wending te kunnen melden.
Abonneren op:
Posts (Atom)